السبع العجاف

يا حلوة وإنت مروحة بالليل
غنى القمر
على حُسنْ بادى ف خطوتك
لمى الغناوى ف مشيتك
ورّقْصىِ قلب الجدع
الحزن كلبش جتته
سرقت خدودك دمعته
لما ضرب قلب الودع
ورماكى بالسبع العجاف
رابطين على بطنك حجر
لما فتحلك مندله
كل اللى كان عايش فى روحه بيشبهك
بقى يشبهه
الطيبة والروح الأبية فى منظره
بتدارى نار
عايشة بتحضن جوهره
يا شمس قومى واِلْسَعى كتف الولد
وهزهزى ضهره اللى صابح منحنى
إوعى رقبتك تنتنى
يا حافر النور فى الضلام
يا راسم الوردة على جدار الألم
أصرخ ووبخ فى التلم
اللى سقاه الليل برود
فين لما كان حاكمك أسود
يا خالقة ميت مليون غنى
متصدقيش الأغبيا
ولا تسمعيش للأوليا
اللى ولائهم بالإيجار
واللى باعوكى بالدينار
رسموا على قلبك جدار
سهمين بدون حرفين رشق
واحد فى عين كل اللى باع
وواحد فى عين المشترى
يا نسمة صابحة بتلعنى
لا تلعنى
هى حدودهم ضيقة
عايشين حياة من غير أُفقْ
مشفوش ملوك وبتنحنى على باب جلالتك يا هرم
ولا شافو بّنّا يوم بَنَى فى أرض النبى والمكرمة
ولا شافو مليون اجنبى
عايشين فى حضن الأعمدة
وأنا فى انتظارك تندهى
والكل هيلبى الندا
كل اللى باعك بالدولار
واللى منع عنك سولار
مصيره ضرب الأحذية
منصور عبد المقصود